[anchor id=”30_nov_2013″]
30 november 2013, Bangkok
En daar is die dan eindelijk: het afsluitende bericht. Eigenlijk heerlijk om nog even terug te moeten kijken en na te genieten. Mijn laatste dag bezocht ik Ancient Siam. Hier vind je de hele Thaise geschiedenis op ware grootte in een gigantisch park. Ik had de keuze uit een fiets of een golfwagentje om het park mee rond te rijden. Als echte Nederlandse koos ik de fiets. Ancient Siam was werkelijk de tweede kers op mijn afscheidstoef van Bangkok. Wat een schitterende tempels, buddha’s en ook de geschiedenis van de Flooting Market. Mijn Thailand-reis moest natuurlijk op gepaste wijze worden afgesloten: lekker eten voor weinig op straat, massage en shoppen. Ik heb weer genoten van jullie reacties. Dank voor het volgen en hopelijk tot snel :), want ik ben verslaafd aan Azië.
[svgallery name=”2013-11-30-thailand”]
[anchor id=”26_nov_2013″]
26, 27, 28 en 29 november 2013
Met de speedboot ging ik in 3,5 uur van Koh Lanta naar Koh Lipe. Net als de eilanden waar de boot een halte had, is Koh Lipe een bounty-eiland met witte stranden en een azuur blauwe zee. Hotel the Reef was perfect, net buiten de drukte van de ‘walk street’ en een heeeeeeeerlijk bed. Toen ik bij aankomst vroeg waar ik een scooter kon huren, werd ik nog net niet uitgelachen. Het blijkt dus dat je het eiland in twee uur kan rondlopen.
Eerst genoten van de heerlijke zee en het zonnetje en uiteraard daarna aan de wandel. Helaas lukte het mij op dit kleine eiland te verdwalen en kwam ik in het dorp waar de Thaise mensen zelf wonen. Wat een contrast met de strandhuisjes die voor € 100,- per nacht worden verhuurd en op nog geen drie meter afstand van het dorp liggen. Het plaatsje was een en al armoede: de mensen wonen op een afvalberg in het moeras in huisjes van plaatmateriaal. Waarom moet ik hier nu weer belanden? Gelukkig kwam ik weer op de right track in de toeristische walk street en kon ik nog genieten van de schitterende zonsondergang en alle restaurants op het strand.
Toen ik de tweede dag weer door regen werd gewekt, besloot ik mijn biezen te pakken om niet de kans te lopen dat de boten weer uit de vaart werden genomen. In drie uur tijd was ik met de boot/bus in Hat Yai (of all places) voor mijn vlucht naar Bangkok. In Bangkok had ik een hotel buiten het demonstratiegebied en dicht bij de luchthaven uitgezocht, zodat ik niet vertraagd zou worden door alle opstanden die nu in Bangkok gaande zijn.
Wat was ik verheugd met mijn kamer; eigenlijk een heel appartement van 60 m2 en zwembad. De markt om de hoek en de viskoekjes waren snel gevonden. Ik zwierf in het donker nog wat door de buurt om uiteindelijk bij een gezellig restaurant neer te ploffen. Tot mijn schrik werd ik erop gewezen dat dit een van de gevaarlijkste buurten van Bangkok is en Toos naïef had weer niks door. Op de terugweg toch maar even in de hoogste versnelling.
Toch wel enigszins geschrokken van de buurt heb ik vandaag alles met de taxi/metro gedaan. Ik had de tip gekregen om naar de driekoppige olifant te gaan. Het Erawan museum. Mijn eerste indruk was: nou leuk die mega olifant met drie hoofden, maar eenmaal binnengekomen viel mijn mond open. Het museum bevindt zich in de olifant en is opgebouwd uit drie lagen: verleden (hel), heden (aardse bestaan) en toekomst (hemel). Ik voelde me alsof ik een sprookje was. Eigenlijk is het onbeschrijfelijk en de foto’s zullen ook niet genoeg zeggen. Je moet er echt in staan om het hemelse gevoel te beleven. Met dit museumbezoek had ik al genoeg indrukken opgedaan voor de hele dag.
Dus alleen nog even naar een shopping mall en een iets veiligere wijk geweest voor het dagelijkse geteutel :).
[svgallery name=”2013-11-26-thailand”]
[anchor id=”24_nov_2013″]
24 en 25 november 2013
Zondag was het droog en bewolkt. Heel Lanta rondgereden en de mooiste bijna verlaten stranden gevonden en naar de oude stad geweest.
Maandag eindelijk weer die heerlijke zon aan de hemel. Vandaag een stoere dag: privé-excursie op een gammel brommertje naar het eiland Lanta Noi. En je raadt het al: bij de eerste bocht stond ik al met scooterpech, maar als je langer dan een paar minuten staat te klooien, komt er altijd wel een behulpzame Thai aangesneld. Helaas kreeg hij het apparaat ook niet aan de praat. Dus lopend terug naar resort en nieuwe scooter opgehaald. Op hoop van zegen toch de pont genomen naar Lanta Noi: het vergeten eiland. Wat is het daar prachtig: privé-stranden, mooie natuur, nauwelijks verkeer en geen enkele toerist en eigenlijk was ik al enige farang een bezienswaardigheid en iedereen zwaaide naar me.
Terwijl ik dit schrijf, zit ik al weer bepakt en bezakt klaar om naar het volgende eiland Koh Lipe te gaan. Goodbeye Thai Cat en alle vriendelijke mensen.
Natuurlijk had ik vandaag weer wat. De wegen naar het strand zijn door de regen een grote prutsloot, maar ik dacht daar wel doorheen te kunnen, niet dus. Mijn linker slipper werd opgeslokt door de prut en was onvindbaar. Blijkbaar was ik niet de eerste waarbij dit gebeurde, want er stond toevallig nog een linker slipper in de berm in mijn maat! Life can be easy 🙂
[svgallery name=”2013-11-24-thailand”]
[anchor id=”22_nov_2013″]
22 en 23 november 2013
De weersvoorspelling is dusdanig slecht, dat de boten niet eens gaan:
Advisory
“Heavy rain and Strong Wind-Wave”
No. 10 Time Issued : November 21, 2013
The active low pressure covers the lower South of Thailand. It is expected will move to the Andaman Sea by tomorrow. Abundant rain and heavy to very heavy rain in many places are likely in the South. People in the provinces include Chumphon, Surat Thani, Nakhon Si Thammarat, Phatthalung, Songkhla, Pattani, Yala, Narathiwat, Phang-nga, Phuket, Krabi, Trang and Satun should beware of heavy to very heavy rain until 23 November.
The strong wind wave in the Gulf of Thailand from Prachuap Khiri Khan downward is expected 2-4 meters high and 2-3 meters high in the Andaman Sea. All ship should proceed with caution and small boats keep ashore during 21-23 November, 2013.
The advisory will be effect on 21 November 2013 at 10.00 p.m.
En de voorspellingen komen uit: ik heb vanaf mijn aankomst op Koh Lanta alleen maar onophoudelijke tropische regenbuien. Ja, Gon, de regen achtervolgt mij zelfs tot in Thailand aan toe.
Dus ik voegde mij in de rij van toeristen voor massages en de kookschool Lanta. Dat laatste was echt weer hilarisch Thais. Ons lesje Thais koken zou om 21.30 afgelopen zijn. Uiteindelijk werd ik om 1.30 uur thuisgebracht met pijn in mijn buik van lachen. Topavond en tussendoor toch ook nog wat geleerd en gegeten.
Als echte Nederlandse cross ik in mijn regenponcho op mijn scooter over het eiland om toch een glimp op te vangen van Koh Lanta. Inmiddels ben ik verkast van hotel Dreamy Casa naar een bamboehutje op het strand. Back to basic met alleen een bed, KOUDstromend water en meer eigenlijk niet, maar …. op drie stappen van de zee, de massage en het restaurant. Ik werd door de eigenaar gelijk aan mijn buren voorgesteld, die ook Nederlands waren volgens hem. Het bleken twee zeer aardige Belgen te zijn, die mij weer de nodige tips gaven.
Typisch Thais:
- Het slot van mijn scooter ging niet meer open, terwijl ik ergens midden op het eiland was. Er werd voor mij gelijk gebeld, binnen twee minuten kwamen twee jongens aangereden en het euvel werd verholpen voor maar liefst € 0,40 (geen voorrijdkosten, geen lange wachttijden :))
- Toen bij de massagesalon de stekker voor het hot stone-apparaat in het stopcontact werd gestoken, kwam er alleen brandlucht vanaf en einde apparaat. Sabaai, sabaai, nieuw apparaat werd aangerukt en alles leek te werken tot een kwartier later stroom op het hele eiland uitviel door de vele regenbuien. Wederom sabaai, sabaai, theelichtje werd ontstoken en de hot stone werd een cold stone-massage.
Vandaag alweer zondag en het is droog. Nog geen zon, maar een goede dag om weer op pad te gaan. Ik heb maar besloten om hier te blijven, omdat m.u.v. het noorden, heel Azië te kampen heeft met ernstige wateroverlast.
[svgallery name=”2013-11-22-thailand”]
[anchor id=”19_nov_2013″]
19 november 2013
Geen wilde plannen, maar een relaxt dagje. Nog wel met de scooter naar Krabi gereden en gewoon genoten van de Thaise mensen en eten. ’s Avonds een afscheidsdiner met Karen en Kevin.
20 november 2013
Time to move on. Met de boot in twee uur naar Koh Lanta gevaren. Dit eiland is echt thuiskomen: regen :(, maar eindelijk gevonden wat ik zocht. Lay-back tentjes op een schitterend strand en weer vriendelijke mensen. Ik overnacht bij Dreamy Casa. Op zich een prima plek, maar wat zien de bamboehutjes op het strand er verleidelijk uit en 75% goedkoper. Ik ging gelijk met de scooter op pad en op een van de andere stranden hoorde ik opeens mijn naam roepen door Gwendolyn en Julian. Dus gezellig weer aan de fruitshakes.
Wederom verbazing: de boot zou ook nog passagiers van het eiland Railay oppikken. In mijn Nederlandse gedachtegang denk ik aan het aanmeren in een haven, passagiers aan boord en verder. Niet dus. De boot stopte ergens midden op zee een tweede boot werd er naast geparkeerd en de passagiers moesten overstappen.
21 november 2013
Wat is dit een teleurstelling. Het regent al de hele dag; dus geheel in Nederlandse sfeer aan de bruine boterham met kaas. Oeh, wat kan dat lekker zijn …. . Dit wordt dan maar een dag van interpretten, massages, beetje werken enz. Helaas is de weervoorspelling voor een groot deel van Thailand voor de komende week slecht. Er werd mij dan ook afgeraden niet door te reizen naar Koh Lipe. Kortom, ik baal en moet wederom mijn plannen herzien. Nog geen idee where to go …..
[svgallery name=”2013-11-21-thailand”]
[anchor id=”18_nov_2013″]
18 november 2013
Vandaag weer een emotionele dag op het schiereiland Railay, helaas dit keer in negatieve zin. Wat hier gebeurt, is onbeschrijfelijk.
Aankomend met de longtail boot lijkt het eiland een waar paradijs te zijn. Echter de waarheid is anders. Een lange betonnen ‘walk street’ leidt horde mensen naar de verschillende stranden. De wederopbouw (eigenlijk meer afbreuk) na de tsunami is nog in volle gang. Hierdoor geen chill-out eiland, maar een grote bouwput en afvalstortplaats; afgewisseld met over-de-top resorts waar toeristen zich vanaf 10.00 uur laten vollopen. De jungle verdwijnt stukje bij beetje en de apen zoeken hun toevlucht tot de resorts waar ze de bananen uit handen van toeristen grissen, maar ……. alles voor de falangs die het geld brengen.
In ieder geval werd mij bij aankomst aangeraden rechts het eiland op te gaan voor de mooiste stranden. Op een of andere manier belandde ik in de jungle en moest ik steeds meer klimmen en klauteren. Halverwege kwam ik een paar bergbeklimmers tegen die mij de route wezen. Na een uur hard werken (zweet kwam zelfs uit mijn voeten) zag ik gelukkig weer strand: hmmmm, hetzelfde als waar ik begon. Dus niks opgeschoten en ik voegde mij dan maar in de rij toeristen in de walk street. Na twee uur was ik helemaal klaar met dit eiland en ging snel terug naar Ao Nang. Was ik even blij dat ik geen hotel had geboekt!
Tijd voor de dagelijkse beslommeringen: herbal ball massage: met een hete kruidenbal worden drukpunten op het lichaam gemasseerd met een zeer ontspannen uitwerking, viskoekjes, kokosnoten enz.
Kippenvel moment: mijn gesprek met een Thaise die de tsunami heeft overleefd.
[svgallery name=”2013-11-18-thailand”]
[anchor id=”17_nov_2013″]
17 november 2013
Lekker rustig gestart en geteuteld in mijn paleisje. Scootertje gehuurd en gelukkig ook iets minder Benidorm-achtige plekjes gevonden, zonder Starbucks, KFC en loempia’s met ham en kaas, gruwel. Eerlijk gezegd, herken ik Thailand niet in de nieuwbouw van Ao Nang. Geen rommelige massagesalons, maar keurig salon 1 t/m 25 onder hetzelfde dak. Personeel zonder de Thaise glimlach. Voor het avondeten was ik maar liefst € 20,- kwijt, terwijl ik gewend ben aan prijzen van € 0,80. Het gezelschap maakte gelukkig een hoop goed. Ik had namelijk met Karen en Kevin afgesproken, die ik toevallig ’s middags al tegen het lijf liep.
We zijn lekker aan de cocktails gegaan in afwachting van Loi Krathong. We kochten ook een bamboeboot, die we ’s avonds te water lieten om geluk te brengen. Alhoewel flying lanterns verboden waren, gingen die in overvloed de lucht in. Het was zo’n bijzonder sfeertje om bijna emotioneel van te worden. De dag vloog om en na een afzakkertje was ik rond 23.30 uur pas thuis op mijn brommer.
Dat het zuiden van Thailand moslim is, merk je hier ook al aan de hoofddoekjes en halal-eten.
De rode flesjes zijn geen afval, maar offers.
Helaas is een deel van de jungle aan de rand van het strand weggekapt voor resorts. De apen zoeken nu zelfs hun toevlucht tot het strand.
[svgallery name=”2013-11-17-thailand”]
Solly, solly, loop wat achter. Ben te druk met vakantie vieren J, maar nu dan ook gelijk een mega-verslag.
[anchor id=”13_nov_2013″]
13 november 2013
Vandaag een reisdag. Eerst met de boot en net als met de bus moest ik overstappen op het eiland Ko Phnang. Vervolgens met twee verschillende bussen naar mijn eindbestemming Khao Sok. Al met al van 9.00 tot 18.00 uur onderweg.
Helaas was het hotel van mijn keuze vol en ben ik beland bij Palmview. Echt zo’n Thais geheel met huisjes op palen aan de rand van het natuurpark. Het resort ligt enigszins afgelegen, maar via de jungle is een short cut naar het dorp. Aangezien het hier om 18.00 uur aardedonker is, kreeg ik een zaklamp mee voor deze route. Ook hier weer zo’n Thaise oplossing: uiteraard geen verlichting op de short cut, maar CD’s die in de bomen hangen en schitteren als je er met je zaklamp op schijnt (je bedenkt het toch niet). De wat luxere huisjes (€ 14,-) zijn prima.
Bij aankomst hoorde ik constant een hoog piepgeluid. Als stadse dacht ik eerst aan iets elektronisch dat stuk was, maar het schijnt een cicada (zie foto’s) te zijn. Bij de massagesalon zat de muur vol met gekko’s. Kortom, back to nature :). Alleen wifi in het restaurant en in deze plaats gaat om 22.00 uur overal het licht en de wifi uit, grrr. De eigenaresse ‘mamma’ heeft lekker voor me gekookt en ik boekte ook gelijk mijn tweedaagse excursie naar Khao Sok national park.
14 en 15 november 2013
Met een groep van 12 mensen gingen we richting Cheow Larn lake. Toen ik net verbaasd vaststelde dat er geen andere Nederlanders waren, kwam er bij een tussenstop een Nederlandse jongen aan rennen. Hij was daar net aangekomen en kon gelijk nog mee. Met een longtail boot werden we naar onze hut op het meer gebracht. Wat een geweldige overnachtingsplek! Luxe 0,0; voor het ‘toilet’ moet je eerst tig trappen beklimmen (dat was ’s nachts wat onhandig. Vooral als de nood hoog is :)), maar dit alles werd gecompenseerd door de geweldige natuur om ons heen. Bij onze eerste boottocht/wandeling naar de grot spotten we binnen vijf minuten al de eerste apen.
Bewapend met zaklampen gingen we de grot in: veel vleermuizen en het eerste gedeelte konden we nog redelijk droog doorkomen. Naarmate we verder kwamen, werd het water in de grot hoger en hoger. Het meest enge gedeelte was de waterval in de grot. Boven de waterval waren wat bamboetakken gespannen en al klimmend en klauterend moesten we daaroverheen, grrrr. Zo zijn we twee dagen intensief beziggehouden met: nacht- en ochtendsafari’s, zwemmen, kayaken en wandelen. Ik heb hier de meest heerlijke vis, rechtstreeks uit het meer, gegeten!
Moe, maar zoveel indrukken rijker waren we de volgende dag weer terug in Khao Sok-dorp. Als je op doorreis wilt naar het westen, kan je beter je grote rugzak in het national park parkeren, zodat je gelijk met de bus door kan. Het was nu eigenlijk verloren tijd door het heen-en-weer rijden en dus ook een extra nacht in het dorp. Maar goed het was zo.
Dennis en ik gebruikten de rest van de middag om onze volgende bestemming te bepalen. Aanvankelijk had ik het idee via Kao Lak naar de similam islands te gaan, staat in de top 10 van tripadvisor, maar ik hoorde onderweg dat het er zo druk is, dat het een soort Kalverstraat van longtail boten is. Dus plan aangepast en morgen richting schiereiland Railay.
16 november 2013
Om 8.30 uur vertrokken met de minibus en rond 13.30 uur was ik in Krabi. Het was nog niet gelukt een betaalbaar hotel te vinden in Railay; dus eerst maar uitgebreid lunchen en interpretten. Ik besloot een nachtje in Ao Nang te blijven, een paar kilometer van Krabi. Ao Nang staat bekend om de schitterende stranden en als flashpackers-oord. De verschrikkelijke tsunami in 2004 heeft ook hier plaatsgevonden; waardoor in Ao Nang veel nieuwbouw en toeristische boulevards zijn.
De manier waarop het openbaar vervoer hier werkt, blijft me trouwens verbazen. Met handgeschreven bonnetjes, stickers op ’t shirts, gekleurde lintjes en wat je al kan bedenken, komt (bijna) iedereen waar die wezen moet! Vandaag ook weer. Ik zat in de lokale bus van Krabi naar Ao Nang en had de buschauffeur mijn hoteladres laten zien. Opeens stopt de bus, uiteraard geen halte, en roept de chauffeur iets in het Thais. Nadat na drie keer roepen nog niemand had gereageerd, vroeg ik of het voor mij was. Ja dus: ik moest hier uitstappen. Wat verbaasd om me heen kijkend, zag ik een bordje naar mijn hotel nog maar 100 meter te gaan. Top.
Hotel is niet het juiste woord voor het paradijs waar ik ben beland, Jungle village bungalows. Mijn privé-bungalow, de mooie tuin, het zwembad: alles even schitterend en net buiten de drukte van de boulevards. Alhoewel het voor € 45,- per nacht een gat in mijn budget slaat, besloot ik gelijk een extra nacht te boeken. Met de gratis hotel tuktuk liet ik me naar het strand brengen. Ik krijg een beetje het Halong-bay gevoel: imposante limestone rocks in het water.
Om mijn decadentie dan maar voort te zetten, at ik in het hotel en liet ik me op mijn kamer masseren (€ 6,-). Eindelijk, eindelijk, totale ontspanning. Dus oogjes toe en ……
Morgen is het hier een nationale feestdag: Loi Krathong. Bamboebootjes met lichtjes worden te water gelaten.
[svgallery name=”2013-11-13-thailand”]
[anchor id=”11_nov_2013″]
11 november 2013
Het Toscana hotel is werkelijk een goede keuze; net buiten de drukte, maar wel alles binnen handbereik. Daarnaast schone en royale kamers en zelfs een zwembad. Voor € 20,- een goedkoop hotel op het eiland waar alles toch een stuk duurder is dan op het vaste land. Ik betaal nu voor mijn massaman maar liefst € 2,- in plaats van € 0,80 :).
Vandaag met Rick en Femke een scooter gehuurd met het idee alle stranden te bekijken. Helaas zijn de bergwegen slecht en toen ik bij een stijging van 30% half onderuit lag met mijn scooter (gelukkig kwam Rick me redden) besloten we alleen goed begaanbare wegen aan te houden. Het werd een heel relaxte dag en we hebben uiteindelijk het hele eiland rondgereden met de gebruikelijke tussenstops voor: een zeedipje (lekker hoor bij 31 graden), thaise hapjes, cocktails, massage en heel veel gezelligheid.
12 november
Vandaag een tutteldagje. Eerst mijn boot- busvervoer naar de volgende bestemming, Khao Sok, geboekt. Na ontbijtje naar de opticien, want mijn Rayban viel uitelkaar. Toen nog op pad voor de Lonely Planet van de eilanden en mijn eerste wasje weer ophalen (het is net alsof ik thuis ben 🙂 , maar dan met mooi weer). Daarna was het tijd om strand te hoppen.
@Odette, Ban’s diving resort ook gesignaleerd hoor!
[svgallery name=”2013-11-11-thailand”]
[anchor id=”9_nov_2013″]
Zaterdag 9 november
Door mijn jetlag heb ik de halve nacht rechtop in bed gezeten. Toen ik net zo’n beetje in slaap was gedoezeld, belde de receptie mij dat het tijd was om uit te checken, grom.
Terwijl ik dit schrijf, zit ik alweer in een mini Nokair, een klein propeller vliegtuig dat mij naar Chumphon brengt. Tussen alle Aziatische mensen slechts drie ‘witte’ pieten aan boord en hoe is mogelijk: Nederlanders. We raakten aan de praat en zouden gezamenlijk een taxi nemen. Vreemd genoeg werden we bij de uitgang aangesproken door een Nok-air medewerkster: you go Ko Tao? Nou wist ik wel dat je via Nok-air ook gelijk een hotel en boot kon boeken, maar dat had ik niet gedaan. Vreemd genoeg had de Nok-air medewerkster daarover een andere mening en werden we met de minibus naar Euro boutique hotel gebracht. Voor € 14,- per nacht meer dan waar voor het geld. Eveneens zouden we de volgende dag ook door Nok-air worden gehaald om ons naar de boot te brengen. Ik liet het maar over me heen komen: eenvoud dient de mens :). Ook de plaats Chumphon was boven verwachting. Waar ik een soort desolate havenplaats verwachtte, was het er eigenlijk best wel gezellig. Nog even eten en uitgebreid kletsen en toen was de dag alweer voorbij.
10 november 2013
Zoals geschreven, werden we door de Nok-air bus opgehaald. Na een onbegrijpelijk administratief verhaal (kaartje halen op station om dat vervolgens op de pier te laten bevestigen) vertrok de boot om 13.00 uur. Met een tussenstop bij het eiland Koh Nangyuan waren we in 2,5 uur op Ko Tao.
Op advies van Rick en Femke boekte ik ook Toscana hotel (link: http://www.kohtaotoscana.com/). Snel spullen in de kamer gezet en op naar het strand. We vonden werkelijk een paradijselijk plekje waar we genoten van de overheerlijke cocktails en zonsondergang. Ik krijg hier een beetje het peace-gevoel van Pai, waarschijnlijk ook door de rust (laagseizoen). ’s Avonds kon ik het toch niet laten nog even naar de massagesalon te lopen. Toevallig las ik net op een Thailand-site een heel toepasselijke tekst op de afsluiting van mijn dag ‘Vaak bikkelhard dan weer ontroerend lief, maar altijd anders dan je denkt. Dat is typisch Thailand’. Zo werd ik na mijn massage, het was inmiddels al 23.30 uur, door de eigenaar himself naar mijn hotel teruggebracht!
Wat een geluk dat ik net op tijd uit BKK weg was waar nu mega-demonstraties plaatsvinden. Hopelijk heb ik net zoveel geluk met hurricane Haiyan, die inmiddels al tot 10.000 slachtoffers in de Filipijnen heeft geleid en ook richting Thailand komt. Dan nog maar te zwijgen over het tempelconflict tussen Thailand en Cambodja (Preah Vihear) waarover het gerechtshof in Den-Haag recent uitspraak heeft gedaan. Ik las net dat beide landen troepen in paraatheid hebben gebracht. Het was al bekend dat de drie zuidelijke Thaise provincies niet veilig waren, maar hierdoor wordt het niet beter. Dus: een no go!
[svgallery name=”2013-11-09-thailand”]
[anchor id=”6_nov_2013″]
6 november 2013, Bangkok, Thailand
Lieve lezers, ik kreeg al wat verontruste berichten, omdat ik nog geen vakantieverslag had geplaatst. Dus hoog tijd om te gaan schrijven over mijn eerste belevenissen van deze reis!
Donderdag 6 november vloog ik uit met de KLM-vogel met wifi aan boord. Wat een luxe en een mooi tijdverdrijf voor de 10-uur durende zit. Bij aankomst dit keer geen gedoe met openbaar vervoer, maar ik werd door de privéchauffeur van het hotel opgehaald. Hotel I-Sanook is net twee maanden open en alles ziet er prima uit.
Ik zal jullie niet jaloers blijven maken met: massages, fruitsapjes, viskoekjes enz. enz., maar hiermee begon mijn eerste dag wel. Na zo’n lange vlucht had ik wel behoefte aan wat verwennerij: vier uur lang had ik allerlei behandelingen, die ik ongeveer snurkend heb doorgebracht 🙂 Het hotel ligt in een niet-toeristisch gedeelte dus dat was de eerste avond gelijk inburgeren: eten op straat!
Vandaag, vrijdag, had ik gebombardeerd tot slenterdag door BKK om de heerlijke Aziatische sfeer tot mij te nemen. De boeddha’s, tempels enz. heb ik lekker gelaten voor wat het is. In plaats daarvan ging ik naar het minder bekende Jim Thompson museum. De man die Thais zijde wereldbekend heeft gemaakt. Conform Thais gebruik had Jim Thompson zijn toekomst laten voorspellen waarin werd gezegd dat hij in het jaar 1961 extra voorzichtig moest zijn. Bizar genoeg is hij in dat jaar in Maleisië ‘verdwenen’. Tot op heden is zijn lichaam niet gevonden. Na een halve Nijmeegse vierdaagse was alles weer helemaal vertrouwd.
Uiteraard dacht ik nu wel te weten waarop ik allemaal moet letten, maar denk dat nooit, want helaas kan de afdeling bloopers gewoon weer worden geopend 🙁
Blooper van de dag: waar het is gebeurd, weet ik niet, maar ergens heb ik 2.000 Laotiaanse kippen teruggekregen (waarde: nada) in plaats van 2.000 bath (€ 40-). Leuke instinker voor ‘toeristen’. Grrrr.
Leuk dat jullie me weer volgen. Tot het volgende bericht!
[svgallery name=”2013-11-08-thailand”]
‘>